De afgelopen maandagen heb ik welhaast ademloos gekeken naar de onwaarschijnlijk tedere serie ‘Het Scheldepeloton’ op Canvas. Een zesdelige documentaireserie van Lieven van Gils over vijf wielrenners uit Gent, vrienden, die eind jaren negentig/begin deze eeuw allen hetzelfde doel hadden: profwielrenner worden. Samen trainden ze daarvoor onder meer uren en uren langs de Schelde.
Ik heb nieuwe kousen. Compressiekousen. Fluorgeel. Aan mijn moeder gevraagd en gekregen voor m’n verjaardag ook al vindt ze dat ik voor schut loop in deze kousen, zowel voor wat betreft de kleur als de lengte. Ik had eerst roze gevraagd, maar dat was een brug te ver. Toen mijn moeder ze zag moest ze hard lachen. Zulke kousen kende ze wel, dat waren steunkousen, zo oud was ik nou toch ook nog niet!
“Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven.” Een klassieke zin uit een klassiek boek, ‘De Avonden’ van Gerard Reve. Hoewel onbedoeld blijkt hij voor de gemiddelde recreatieve hardloper met deze zin een visionair geweest te zijn.
Rust. Reinheid. Regelmaat. Opvoedingsregels die nooit helemaal uit de mode zijn geraakt, alhoewel het dagelijkse leven in deze tijd het wel erg moeilijk maakt om je goed aan de regels te houden.