De hoek omzeilen

Eerder gepubliceerd in Oogst Magazine (2) van Spring Leiden

Koffie in de docentenkamer, obligate weer- en kindpraatjes, stilte voor de storm. Het is bijna vijf over half negen. In het lokaal staat alles klaar, op het digibord staan de lessen te wachten, de aanwezigheidshulp van Gynzy staat voor, de dagplanning is nogmaals afgewogen en niet te licht bevonden, het raadsel van de dag drie keer veranderd, want toch eerder gebruikt, het lokaal is gereed.

De bel gaat en ik haast me naar beneden. Ben in het lokaal voordat de kinderen binnen zijn, want zo duurt het mooiste moment van de dag het langst. 

Ik hoor de vroegsten in de gang, roffelende voeten, even stilte – jas en tas worden ongeduldig opgeborgen – en dan komt de eerste de hoek omzeilen, als Jerry die achterna wordt gezeten door Tom, ze vliegt bijna uit de bocht, remt op één been, welhaast zijn de wolkjes die ze ontwikkelt door het remmen te zien. Een haastig ‘goedemorgen meester’, een voetenboks en op het digibord gauw laten weten dat ze er is. Ze is veilig binnen. Ze heeft een nieuwe jurk. Ik zeg dat hij prachtig is, de zon breekt door het plafond.

Het podium is snel gevuld, de nummers twee en drie zijn ook binnen. Het lokaal vult zich, kinderen vallen op hun plaats. De eerste storm is geluwd, het druppelen begint. De middenstroom, pratend met elkaar, mij hun nieuwtjes vertellend, de precieze vraagt waarom de datum op de dagplanning niet goed is, realiseert zich net te laat dat juni 30 dagen heeft. 

Het lokaal begint te leven, de eerste plagerijtjes, de leesboeken worden gepakt: ‘Meester mag ik naar de bieb?’ Er komt rust, de meesten zijn binnen en zijn aan de dag begonnen. Een enkeling wil terug naar de gang, maar binnen is binnen.

De eindspurt wordt ingezet. De vaste laatsten moeten nog komen, vertrouwde bijna-te-laatkomers, laastelingen met dezelfde roffels op de gang als de eerstelingen, hijgend en opgelucht, jas en tas gauw in de bak gesmeten, gelukkig, toch gehaald.

De tweede bel gaat, lokaal en mijn hart zijn gevuld. Vierentwintig kinderen zitten er klaar voor, ze hebben er zin in, ik heb hen vanmorgen allemaal weer gezien en bij hun naam genoemd en zij mij. De dag van groep 6 kan beginnen.