In de periode dat het leven nog vanzelfsprekend is, bestaat verlies niet echt. Je kunt je nog niet voorstellen dat alles eenmaal voorgoed voorbij gaat. Hechten aan bezit is in die fase oppervlakkig, zo gewonnen zo geronnen. Of zoals Gerrit Breteler het zingt: "Mar wat al te maklik wûn is, is like gau wer wei". Wellicht komt het mede doordat het bezit niet door eigen inspanningen is verworven, het is altijd gekocht met zakgeld of gekregen met een verjaardag. Daarmee is overigens niet gezegd dat bezit in die fase niet nastrevenswaardig is. Ik was in ieder geval al snel van de heb.
Zoals eerder beschreven is mijn liefde voor pennen al vroeg begonnen en op het VWO had ik al een mooie collectie, althans een uitgebreide. En zoals ik nu een pauw ben die graag zijn veren laat zien, was ik dat toen ook. Ik nam de meeste pennen dus dagelijks mee naar school. Ik weet niet meer hoe mijn etui eruit zag, maar dat zal niet van de HEMA of de Vendet zijn geweest.
Een van mijn 'schatten' was een gepimpte Parker Jotter, naar ik nu weet een Parker 45 CT ook wel bekend als Arrow. Het aardige van deze balpen was dat het drukmechanisme in de cap zat. Maar waar ik de balpenuitvoering van de Parker 25 lomp vond, was deze pen uiterst slank en elegant. Daarnaast was de pen betaalbaar, want daar is de pen op gemaakt, een goedkope Parker, die wel voldoet aan de standaarden van Parker.
Er waren verschillende uitvoeringen, van geheel in één kleur (dat was in een bepaald soort plastic, waar het onderstel van de Jotter ook van is gemaakt), half metaal en half plastic (waarvan ik niet zeker weet of die tot de serie gerekend mag worden) tot geheel metaal, en soms ook nog met een goudkleurige clip, maar ik vond de uitvoering die geheel in een kleur was het mooist. Ik had een prachtig exemplaar, olijfgroen. De bovenkant en de onderkant van de cap en de punt hadden een klein stukje metaal alsook de clip met de kenmerkende Parker pijl.
Er was uiteraard ook een vulpen, in dezelfde uitvoeringen, maar die vond (en vind) ik niks. De punt steekt heel kort uit de behuizing en dat oogt niet mooi.
Ik zat op een gereformeerd-vrijgemaakte school, het Gomarus College in Groningen, maar hoewel allen gedoopt, toch in in zonde ontvangen en geboren. Desondanks vertrouwde ik op ieders eerlijkheid, want ik liet in pauzes en tussenuren mijn tas onnadenkend en zonder enige vrees onbeheerd achter in de garderobe beneden vlak voor de kelder. En zolang dat goed gaat, is er niets aan de hand en had ik volkomen gelijk in mijn oprechte vertrouwen in mijn schoolgenoten. Toen bleek dat de catechismus toch gelijk had en mijn etui met alle pennen verdwenen waren, was ik niet eens heel erg geschokt, in eerste instantie dacht ik vooral dat ik niet goed genoeg op mijn spullen had gepast. Daarna zal ik vooral uitgevent hebben dat je zelfs op het Gomarus je spullen niet onbeheerd kon achterlaten, in dergelijke opsmuk was ik goed.
Het zegt genoeg dat mijn verlies niet erg doorleefd was, want ik weet op die ene pen na helemaal niet meer wat ik allemaal was kwijtgeraakt. Het verdriet was denk ik al snel voorbij en de diefstal bood mij nieuwe kansen om andere schatten te gaan bemachtigen. Het glas is al gauw weer halfvol bij mij. En zoals gezegd, ik leefde in de volle overtuiging dat het teloorgegane bezit gemakkelijk vervangen kon worden door gelijksoortige vervangers.
Of ik dat voor de andere pennen in mijn etui heb gedaan heb, weet ik niet meer, maar de olijfgroene Parker werd niet vervangen. De pen bleef wel in mijn hoofd zitten, die ging ik nog wel eens weer kopen. Toen ik echter vijfentwintig jaar later daar echt werk van probeerde te maken bleek dat de pen als van de aardbodem verdwenen was. M'n zoektocht op het internet in 2007 leverde alleen bovenstaande foto op. Eén voorbeeld van de pen met zilverkleurige clip.
Later werden op Marktplaats en Ebay regelmatig vulpennen aangeboden in geheel plastic - en zelfs in de olijfgroene kleur van mijn pen - of balpennen met half of heel metaal, maar 'mijn' uitvoering kwam maar niet langs. Een keer was ik te laat op Marktplaats en toen heb ik zelfs ingesteld dat ik een e-mailbericht krijg als er een Parker 45 wordt aangeboden. Regelmatig krijg ik een bericht en het is als de Staatsloterij, elke keer hoop je dat je prijs hebt en elke keer word je teleurgesteld, nooit een plastic balpenuitvoering. Het is bijzonder dat een dergelijke goedkope pen niet meer te vinden is, maar ik vermoed dat de balpenuitvoering een stuk minder populair is geweest dan de vulpen en de (half) metalen uitvoeringen.
Ik had al een keer een half metalen model gekocht op Marktplaats. Dat was oké, maar niet een echte oplossing. Totdat ik inmiddels vijftien jaar nadat ik ben begonnen met zoeken dit jaar op Ebay een drietal exemplaren tegenkwam. Een in Nederland (!), een in Engeland en een in de Verenigde Staten. Alledrie in redelijke staat en voor een redelijke prijs. Met de verzendkosten waren de laatste twee weliswaar nog kostbaar, maar ik liet me dit keer niet verrassen en kocht ze alledrie. Wat een geluk, ook al zit aan alledrie wel een smet(je). Van twee is de clip uitgebogen, een veelvoorkomend probleem bij een pen die oorspronkelijk niet al te duur was. In de derde zitten butsen en batsen.
Soms is het bezit van de zaak het eind van het vermaak. Dat is bij mij met pennen nooit het geval. Ik geef toe, ik heb er nooit genoeg, maar ik gebruik ze veel en blijf enthousiast over elke pen in mijn verzameling. Het spreekt voor zich dat dat nog meer geldt voor m'n drie jongste schatten. Wat een geluk dat ze nog net zo elegant zijn als ik me herinnerde en wat ook een geluk dat Parker nog steeds vullingen aanbiedt met verschillende dikten, zodat ik nu drie pennen heb met een andere vulling, het leven kan maar simpel zijn. Een verloren pen is toch weer thuisgekomen.
Is het verhaal nu klaar? Nou, als de olijfgroene versie nog een keer langskomt, dan weet ik wel wat er zal gebeuren. Iets met een gewillige geest enz.
Reactie schrijven
Kristof Schockaert (zondag, 05 maart 2023 16:04)
ik heb nog een blauwe versie in de aanbieding...