Muziek speelde in ons gezin een bescheiden bijrol. Zo ben ik als jongste bijna niet door mijn zussen en broers muziekkeuze aangeraakt voor zover zij al een uitgesproken smaak hadden. Het was een lp met Sander van Marion en George Zamfir of Benny Neyman (Ben je daar?) van broer Rink en Magna Carta van zus Zwanny (wat wel nog steeds fijne muziek is). Ik kreeg soms van Anko (vriend), wiens broers een eigen illegale zender hadden, bandjes met muziek. Daarom ben ik van The Beatles en niet van de Rolling Stones.
Later luisterde ik wel naar de Avondspits maar vooral voor de limericks omdat Machiels (van school) limericks regelmatig de uitzending haalden.
We waren wel van de klassieke muziek, maar ook niet heel uitgesproken. Mijn ouders luisterden zondagsavonds naar Muziek a la carte en we hadden een bescheiden platencollectie van klassieke muziek.
Uiteindelijk heeft het ervoor gezorgd dat ik nu een omnivoor ben en dus geen uitgesproken smaak heb, maar dus ook maar weinig diepgaande kennis heb. Spotify is voor mij uitgevonden zeg maar.
Ik kwam dan ook niet veel in platenzaken. Ik ging niet naar Van der Meulen om het lijstje van de Top 40 op te halen noch kocht ik LP's of singeltjes. Bij Dick's Platenbar in de Noorderbuurt kwam ik al helemaal niet, dat was in mijn beleving een beetje een duister zaakje.
Totdat Dick's Platenbar ging stoppen (ik denk ergens midden jaren tachtig) en ik inmiddels tot de jaren van interessantdoenerij was gekomen. Dat laatste betekende dat ik op alle wijzen die ik kon bedenken liet zien dat ik niet van de straat was, integendeel, ik had de dandy in mij flink gevonden. Dus toen Dick's Platenbar uitverkoop hield ging ik op zoek naar platen die bij mijn nieuw gevonden status hoorden. De uitverkoop hield in dat platen werden aangeboden zonder hoes, maar alleen met een papieren binnenhoes. Ik koos nocturnes van Chopin, pianowerken van Satie etc. Popmuziek kwam er niet in. Jazz daarentegen was precies wat ik kon gebruiken. Onbekend en dus reuze interessant. Ook daarvan had Dick's Platenbar nog wel wat in de aanbieding, waaronder een lp van The Modern Jazz Quartet.
Zoals het gaat met interessantdoenerij is dat vooral voor de bühne, dus ik draaide Chopin en Satie en consorten maar mondjesmaat en vooral als er visite was. Maar de lp van The Modern Jazz Quartet was een toevallige schot in de roos. Ik denk dat ik vooral erg gecharmeerd ben van de vibrafoon. Het betreft de registratie van een concert in Montreux in 1982 en ik kan het nog steeds wel elke dag beluisteren, wat ik niet doe, want mijn vrouw heeft wel een uitgesproken muzieksmaak. Daarom nu dus maar in de serie mooie muziek, helemaal dankzij dat onooglijke platenzaakje in de Noorderbuurt.
Reactie schrijven
Sytse (woensdag, 15 juni 2022 12:25)
Grappig om dit te lezen! Ook ik heb in die laatste jaren tientallen platen zonder buitenhoek gekocht. Mozart, Bach, Beethoven hadden wij thuis niet, dus ik heb er destijds mijn voordeel mee gedaan en daar heb ik nooit spijt van gehad.