Inspector Morse is wat mij betreft de beste tv-serie die ooit is gemaakt. In een van mijn favoriete afleveringen, 'The Death Of The Self', die speelt in de Veneto - voornamelijk in Vicenza en Verona, krijgt Inspector Morse op een bepaald moment van een Engelse die in Italië is gaan wonen het advies om voorzichtig te zijn met Italië.
"Beware the love affair with Italy"
Dat advies had ik ook te harte moeten nemen als het gaat om het mooiste wat Italië aan schoenen te bieden heeft.
Ik denk dat ik schoenen van het merk Santoni voor het eerst heb gezien in de etalage van Vollaerts in Haarlem. Ik wist niet wat ik zag, wat voor een schoenen waren dat? Zoiets had ik nog nooit gezien, glanzende wellust op een doordeweekse dag in de vitrine van een schoenenzaak.
Ik wist niet hoe gauw ik de trap naar de herenafdeling op moest lopen. Eenmaal boven bleek het allemaal nog mooier, het leer, de kleur, de leest, de details op en in de schoen, alles was helemaal perfect. Oranje zolen en een oranje binnenkant, je moet maar durven! Hoe kon een schoen er ooit niet zo hebben uitgezien? Volmaaktheid gevangen in een schoen. En dat logo, stijl en klasse in zeven eenvoudige letters gegoten.
"Fatte a mano"stond er in de binnenkant op de zool. Pure poëzie, gedrukt in een schoen. Alleen Italianen kunnen dat bedenken en zonder belachelijk te worden ook uitvoeren.
Daarna het bekende proces, kijken, niet kopen. Weer kijken, weer niet kopen, want de prijs van een paar was weliswaar passend bij volmaaktheid, maar wel gortig. Maar zoals het gaat met achterhoedegevechten, de strijd is allang gestreden en alleen voor de vorm nog even volgehouden. Twee huwelijken in een maand, zelfs één waarbij ik getuige zou zijn, waren aanleiding genoeg, dus uiteindelijk gepast, paradijs betreden en gekocht. En toen bleek zelfs de schoenendoos van uitzonderlijke kwaliteit en vormgeving te zijn. Een kijkdoos van zichzelf, de passende behuizing.
Ik had al jaren geen zondagse schoenen meer gehad, maar dit paar was die benaming meer dan waard. Voor de huwelijken had ik een pak van Canali gekocht en samen met de Santoni's was ik zelf ook helemaal af. Ik heb me misschien wel nooit luxer gevoeld dan in dat pak met die Santoni's.
Ik heb ze eer aan gedaan, gedragen, ze gepoetst en vertroeteld. Ze zijn gebutst en gebotst, ze zijn verzoold, weer en wind hebben hun uitwerking gehad en hoewel ik ze niet meer draag, hebben ze een ereplaats in mijn schoenenkast. Je eerste liefde vergeet je nooit, met een glimlach denk je soms aan hoe het begon, fatte a mano. Je herinnert je de dierbare momenten en de moeilijke tijden zijn vergeten door de mist van het geheugen.
En ik heb, net als Inspector Morse, het advies in de wind geslagen. Hij reageert met een verontwaardigd 'Beware??!!!' en zo terecht. Echte liefde leent zich niet voor voorzichtigheid.
Reactie schrijven