Niet voor niets

Eerder gepubliceerd op hardlopen.nl op 22 april 2020

“Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven.” Een klassieke zin uit een klassiek boek, ‘De Avonden’ van Gerard Reve. Hoewel onbedoeld blijkt hij voor de gemiddelde recreatieve hardloper met deze zin een visionair geweest te zijn. Immers, elke loop, kort of lang, dient geregistreerd te zijn.

Alleen de eerste maanden van mijn hardloopcarrière zijn voorbij gegaan zonder dat ik mijn hardloopinspanningen bijgehouden heb. Na een maand of drie heb ik mijn eerste hartslagmeter gekocht. Bij de Aldi o.i.d. want ik ben een Nederlander en dus moet je eerst maar eens zien of het wat voor je is. 

Die hartslagmeter was vooral een stressmeter. Of ik was Superman, want ik had een hele lage hartslag (was borstband wel nat genoeg?) of ik moest met gierende sirenes opgenomen worden, want mijn hartslag steeg sneller dan een spaceshuttle. Alle waar is naar z’n geld.

Wijs geworden kocht ik snel daarna een ‘serieuze’ hartslagmeter in een serieuze hardloopwinkel. Een Polar Fnogwat. En daarmee was het grote vastleggen begonnen. In die tijd was er nog geen connectie mogelijk tussen je ‘klokje’ en de computer dus werden er Excelsheets aangemaakt, werden rondjes en de route uitgebreid beschrenven, werden ze op Hyves gedeeld en berekende ik per keer mijn vooruitgang of achteruitgang enz.

Ik ging serieus trainen met hartslagzones, althans op papier. Ik leerde het juiste jargon. Tijdens het hardlopen zelf liep ik toch veeleer op gevoel, vooral ook omdat ik anders alleen maar met m’n HS bezig was, wat het plezier niet ten goede kwam. 

Polar kwam met een versie met een footpod, zo kon je je snelheid, bij benadering, ook bijhouden. Natuurlijk moest ik die hebben, als één schaap over de dam is. De Excelsheets werden uitgebreider en uitgebreider.

Daarna ging het snel. Garmin kwam met GPS toestellen met hartslagmeters. Het was eerst nog de vraag hoe betrouwbaar de hartslagmeting van Garmin was en sommigen liepen met een halve computer om hun pols, maar het was alleen maar een kwestie van tijd. Zeker omdat er gekoppeld kon worden met de computer. Voorbij waren de invuloefeningen in Excel, hallo Garmin Connect en Express!

En wat een doorslaand succes was dat. Vooral de snelheidsmeting hielp mij enorm. In twee maanden tijd liep ik tien minuten sneller op de halve marathon. Ik was in de wolken met mijn nieuwe speeltje. Jammer genoeg bleek op mij ook de wet van de afnemende meeropbrengst van toepassing te zijn, maar toch.

Zo werden de ‘data’ meer en meer van belang. Inmiddels ben ik alweer vier Garmins verder en honderden functies die ik nooit gebruik. 

Het vreemde is dat ik besef dat data voor een recreant zoals ik volstrekt onbelangrijk zijn. Desondanks ga ik niet lopen zonder m’n Garmin – ik ga zelfs niet als hij het niet doet - en werk ik al meer dan tien jaar als ik na een rondje thuiskom eerst de ‘administratie’ bij, dat is Connect, Strava en Instagram, want een meter die niet is vastgelegd is een meter niet gelopen. Gelukkig leren Strava en Instragram mij daarbij dat ik hierin maar al te menselijk ben.